Το τέρας μέσα μας

Δύσκολη είναι, όπως φαίνεται, η αντίσταση του ανθρώπου στα πάθη του τη σημερινή εποχή. Παρά του ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, τείνουμε στο να έχουμε ένα κοινό χαρακτηριστικό: Αυτό που λέμε ότι δεν «πρέπει» να συμβαίνει, το πράττουμε πρώτοι ηθελημένα ή μη.

Είμαστε υπέρ της δημοκρατικότητας, αλλά ο άλλος θα πρέπει να κινείται εντός συγκεκριμένου πλαισίου. Τι θα φορέσει, τι μουσική θα ακούσει, τι θα ψηφίσει, πως θα διασκεδάσει, τι απόψεις θα εκφράσει. Δεν μας αρέσει η κριτική στην προσωπική μας ζωή, αλλά εύκολα την ασκούμε στου άλλου.

Θέλουμε οι άλλοι να σέβονται τις απόψεις μας γιατί αυτές θεωρούμε ορθές, αλλά δεν σεβόμαστε των άλλων. Μας αρέσει να νοιώθουμε και να θεωρούμε τον εαυτό μας ελεύθερο, αλλά μια λέξη «κλειδί» είναι αρκετή να βάλουμε τους άλλους σε καλούπια και να τους χαρακτηρίσουμε.

Κατηγορούμε τις θρησκείες για δογματισμό με τον ίδιο δογματικό τρόπο που λέμε ότι αυτές ενεργούν. Θέλουμε να λεγόμαστε δημοκράτες και κατηγορούμε ως φασίστες όποιους έχουν την αντίθετη από εμάς άποψη. Θέλουμε τον σύντροφό μας πιστό, όταν εμείς λοξοκοιτάμε. Θέλουμε να δείχνει ενδιαφέρον όταν εμείς κοιτάμε την πάρτη μας.

Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα με τα οποία δίνουμε τροφή στο τέρας μέσα μας κι αυτό γιγαντώνεται. Και κάθε ένα απ’ αυτά μας διεγείρει και δεν μας αφήνει να βρούμε την ψυχική ηρεμία που όλοι έχουμε ανάγκη.

Παύλος Σφέτσας

photo by Koranona on DeviantArt