Πόθος

Άδειο το προσκεφάλι σου κοιτώντας τη μορφή σου
και με τη σκέψη οδηγό πια είμαι εκεί μαζί σου.

Μ’ όλα τα συναισθήματα, μα με το σώμα όχι
και σε ζητώ όπως η γη να ‘ρθει το πρωτοβρόχι.

Νοιώθω σα μαύρος ουρανός με τ’ άστρα που ταιριάζει,
σαν άγριο κύμα που ‘ρχεται και βράχο αγκαλιάζει.

Θεριό έγινε ο πόθος μου για να σε συναντήσω,
να σε αγγίξω, να σε δω, μα και να σου μιλήσω.

Στις κρύες νύχτες ζεστασιά, το γιατρικό στο σώμα,
κυρίαρχος του πνεύματος και της ψυχής ακόμα.

Η ενέργεια στην κίνηση, η δύναμη του ονείρου,
μια μούσα που δεν γνώρισε η εποχή του Ομήρου.

Ο κόσμος είσαι ολόκληρος που θα περιπλανήσω,
θα μάθω, θα φυλάγομαι, μα μέσα του θα ζήσω.

Παύλος Σφέτσας
14/1/2014